นิยายเรื่อง Bad girl เพราะเรารักกัน
เรื่อง
Bad girl เพราะเรารักกัน
ผู้แต่ง
Pingpong
( นามปากกา )
บทนำ
♫ เธอเคยรักฉันจริงๆหรือเปล่า~ แบบที่ฉันรักเธอหรือเปล่า~ เมื่อตอนที่เรา~ อยู่ข้างๆกัน~ แค่มีวูบนึงที่เธอรู้สึก~ ว่าลึกๆเราเคยรักกัน~ ฉันจะขอจำ~ ไว้ทุกลมหายใจ~♫
เสียงร้องเพลงอันไพเราะ ก้องกังวานไปทั่วสวนสาธารณะ ในยามกลางคืน ซึ่งเจ้าของเสียงอันไพเราะนั่น คือ หญิงสาว คนหนึ่ง และคาดว่าคงจะพักอยู่ในคอนโด ข้างๆนี้ แล้วเสียงอันไพเราะนั่นก็เงียบลง พร้อมกับเสียงถอนหายใจใหญ่ๆ แล้วเอคนนั้นก็เดินจากไป โดยหารู้ไม่ว่า มีใครคนหนึ่งซุ่มดูอยู่ห่างๆ!
...... บทที่ 1 ......
ฉันเดินออกมาจากสวนสาธารณะในยามกลางคืน แล้วกำลังจะเดินไปยังห้องพักซึ่งอยู่คอนโดข้างๆนี่เอง อ้อ! ฉันลืมบอกไปว่า ฉันชื่อ ทาคายาโตะ ชิทาดะ ชีวิตฉันช่างน่ารันทดใจ เพราะ คุณพ่อคุณแม่ของฉันถูกฟ้องล้มละลายเมื่อไม่นานมานี่เอง เพราะเศรษฐกิจไม่ดี ญาติๆของฉันก็เริ่มหายไปทีละคนสองคน ส่วนเพื่อนที่อยู่ไนโรงเรียนเดียวกัน ก็เริ่มหายไป จากที่เคยรุมล้อมฉัน ก็กลับกลายเป็นการนินทาโดยมีหัวข้อว่า ‘ ชิทาดะ คุณหนูตกอับ ’ ฉันก็เลยต้องมาระบายอารมณ์โดยการร้องเพลงที่สวนสาธารณะแห่งนี้นะสิ ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ที่ มัธยม SA ชั้นปีที่ 3 อีกปีเดียวเท่านั้นฉันก็จะจบแล้ว และฉันเองก็ต้องเรียนไปหาเงินไป
“ พี่ไปส่งมั๊ยจ๊ะ คนสวย ”
เอ๊ะ เสียงใครน่ะ เห็นท่าจะไม่ดีแล้ว รีบไปก่อนล่ะนะ
“เฮ้ คนสวย พี่บอกว่าจะไปส่งไง..O_O ..นี่มัน..ชิทาดะ คุณหนูตกอับนี่หว่า”
ก็ใช่อ่ะเซ่ แล้วนายจะมายุ่งกับฉันทำม้ายยยย ~
“ หึ อย่างนี้ต้องชิม เห็นเขาบอกว่าวางมาดไม่ใช่หรอ”
อ๊าย หมอนี่ทำหน้าหื่นใส่ช้านนน น่ากลัวปนน่าเกลียดดด -_- อีตาหน้าหื่นนี่พูดจบ ก็คว้าแขนฉันไปขึ้นรถของเขา แต่ว่ามีพลเมืองดีที่อยู่แถวนี้ช่วยไว้ได้ทัน นะ..นั่นมัน
“ไซโตะ. O_O.”
ฉันพูดอย่างทึ่งๆแล้วเขาก็หันมายิ้มให้ฉันอย่างน่ารัก
“ ใช่ฉันเอง ^^ ฉันแอบตามเธอมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ^^”
“นายตามฉันมาทำไม”
ฉันพูดอย่างตกใจ ก็แหงดิ ไซโตะ คือแฟนเก่าฉันไงล่ะ แต่ที่เลิกกันก็เพราะว่าฉันรับจ้างเป็นเพี่อนแก้เหงานี่ ก็ต้องใช้ร่ายกายแลกเงิน แต่เขาเนี่ยสิ เป็นคนดีมาก แล้วเขาจะคู่ควรกับฉันมั๊ย ดังนั้น ฉันต้องบอกเลิกเขา แต่ฉันก็ยังรักเขานะ ไม่ใช่ว่าฉันมีคนใหม่แล้วบอกเลิกเขาไปนะ
“เฮ้ย นี่ไม่ใช่เวลาที่พวกแกจะมาคุยกันนะ”
นายหน้าหื่นพูด แล้วฉุดฉันไปในรถของเขาต่อไป แต่ก้มีบาทาของไซโตะกันไว้ได้ทันถึงแม้ว่าจะเป็นคนดีไม่ชอบใช้ความรุนแรง แต่เวลาเขาโมโห หรือไม่พอใจอะไรสักอย่าง เขาก็โหดเหมือนกันนะ ดีไม่ดีอาจจะโหดกว่านักเลงทั่วไปซะด้วยซ้ำ และอีกอย่าง เขา เนี่ยน่าตาดีใช่เล่นเลยนะ
ตุบ !!!! อัก!! พลั่ก !!!! โอ๊ย !!!
แหมเจ็บเลยสิท่า โสน้าน่า อยากรุมร่ามกับฉันดีนัก หึมันต้องเจออย่างนี้
“ไป!!! แล้วอย่ามารุมร่ามกับ ชิทาดะอีก!!”
อีตาหน้าหื่นกับพวกก็พากันรีบวิ่งไปอย่าหางจุกตูด และสภาพสะบักสบอม แต่ไซโตะกลับไม่เป็นไรเลยสักอย่าง โอ้ววว จอร์จ o_o มันเป็นไปได้ยังไงเนี่ย
“เป็นอะไรรึเปล่า ชิทาดะ”
“เปล่า..”
ฉันเอ่ยเบาๆ จนแทบจะไม่มีเสียงเลย แล้วฉันก็รีบเดินออกจากตรงนั้น แต่เสียงนั่นก็ทำให้ฉันหยุดชะงัก
“กลับมาคบกับฉันได้มั๊ย”
“ฉันว่าฉันอธิบายให้นายเข้าใจแล้วนะ ไซโตะ”
ฉันพูดเสียงเรียบแต่ก็ไม่ได้หันไปสบตาเขา
“...”
“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่อยากให้นายมาแปดเปื้อนกับคนอย่างฉัน อาชีพที่ฉันทำอยู่น่ะ มันก็ไม่ต่างอะไรจากการ ขายตัว หรอกนะ”
“ฉันไม่ถือหรอกนะ แต่เธอเลิกอาชีพนี้ได้มั๊ย”
เขาพูดอย่างอ้อนวอน
“ถ้าฉันเลิกแล้วฉันจะเอาอะไรกินล่ะ”
“ผู้หญิงคนเดียว ฉันเลี้ยงได้น่า^^”
เขาพูดอะไร อัม โซ งง
“หมายความว่าไง”
“ฉันจะพาเธอไปอยู่ที่บ้านของฉันไง ถึงเอจะไปในฐานะแฟนไม่ได้ แต่เธอก็จะไปที่ด้วยฐานะ..”
“...”
“เพื่อน..คนพิเศษของฉันล่ะ”
เขาพูดโดยมีแววตาเศร้ามาก
